Konyaspor, Karadeniz’de Samsunspor deplasmanından puanla döndü. Takım savunma anlamında iyiydi ama maçın ilk 20 dakikasındaki topla oynama oranları beni hayrete düşürdü. Bir ara yayıncı kuruluşun paylaştığı istatistiğe göre Samsunspor yüzde 79, Konyaspor yüzde 21 topla oynama oranına sahipti. Butabloyu görünce büyük hayal kırıklığına uğradım ama neyse ki oyunun devamındabu gidişat değişti.
Öncelikle Konyaspor iyi savunma yaptı. Topun gerisine doğru şekilde geçerken alanları da iyi kapattı. Özellikle Adil Demirbağ dikkat çekti. Konyaspor Adil’in bu performansıyla merkezi iyi savundu. Yeni transferlerden Bazour ise Konyaspor defans hattına çağ atlatmış göründü. Özellikle ilk hamlelerde, hava topu almada ve topu oyuna sokmada çok beğendiğim aksiyonlara imza attı.
Orta sahada ise Jevtoviç eski günlerinden esintiler sundu. Ama ben bu maçta golü atmasına rağmen Pedrinho’yu hiç beğenmedim. Oyunun içinde sık sık kayboldu. Gole kadar ortada yoktu. Pedrinho’nun kanatta değil de merkezde oynayacağı bir yapının daha faydalı olacağını düşünüyorum.
Bana göre maçın en kötüsü Aleksiç’ti. Ayağına aldığı her topu ezdi, pasları çok isabetsizdi. Hocanın çok fazla sabrettiğini düşünüyorum. Umut Nayır’ın da orta sahayla bağlantı kurma noktasında etkisiz olduğunu gördüm.
Bir parantez de Ndao’ya açmak gerekirse, bal yapmayan arı gibiydi. Sıfıra inmeyi bir türlü beceremiyor, sıfıra inince de doğru düzgün ne orta yapabiliyor ne pas atabiliyor.
Blaz Kramer, Bazoer, Keyta gibi takviyeler Konyaspor’un elini ilerleyen haftalarda elbette rahatlatacaktır ama oynanan oyun açıkçası beni hiç umutlandırmıyor.
Evet Konyaspor hayati bir üç puan aldı, Samsunspor gibi zor bir deplasmandan puanla döndü ama sahada yine futbol yoktu. Ali Çamdalı’nın bu taktiksizlik ve tekniksizlikle ömrünün çok uzun olacağını şahsen ben düşünmüyorum.
