Türkiye ekonomisinde maalesef her şey artık çok zor. Belki bu zamana kadar da kolay değildi ama bu kadar da zor olmamıştı.
Elbette gençlerin hayallerindeki işe veya maaşa ulaşamaz olmazı en büyük sorunlardan biri. Bu kişinin kendi çabasının yanında ülke, şehir veya aile imkanlarını da kapsıyor.
Gerçek şu ki çoğu insan sevmediği işte çalışıyor.
Aslında bunun da günümüzde pek bir önemi kalmadı. İnsanlar sevdiği işi yapmaktan, mutlu yaşamaktan da geçti. Tek dert geçim oldu. Bu da mutsuz insanlar, mutsuz bir toplum ortaya çıkardı.
Türkiye’de asgari ücret, ortalama ücret haline geldi. Yasa dışı olsa da daha asgari ücretten daha az maaş alanların olduğu acı bir gerçek. Bu insanların tek amacı ise sadece maaş gününü beklemek. Yurt dışı seyahati, tatil planı, ev, araba değil.
Eğer varlıklı bir aileden gelmiyorsanız şu anda Türkiye şartlarında zaten ne araba ne de ev sahibi olabilirsiniz. Yemeden içmeden, bir kuruşuna bile dokunmadan yıllarca biriktirmezseniz tabi…
Ev sahibi olmayı bir kenara bırakalım. Ev kiraları şu anda Konya’da 15-20 bin lira arasında. Lüks evlerin kirası değil bu. Ortalama bir evin kira ücretinden bahsediyorum. Nasıl oluyor da asgari ücret ev kirasından daha az oluyor? Bir ay sadece ev kirası için çalışmak mı?
İnanılır gibi değil ama gerçek!
Bu gerçekler değişir mi?
Zor.
Ama hala umuyoruz…
