Geçtiğimiz haftalarda ailenin öneminden bahsetmiştim… Yazımdan hemen sonra Diyarbakır’da yaşayan bir yavrucağın kaybıyla ilgili haberler düştü gündeme. Günlerce sağ salim bulunması için hep birlikte dua ettik. Ama olmadı… Günlerce kolluk kuvvetleriyle, arama kurtarma timleriyle saha da çocuk arayanlardan biri çemberin daraldığını düşünerek itirafçı oldu; “Cesedi ben sakladım” diye çıktı ortaya… Cesedi ve cesedi saklama emrini ise minik yavrunun amcasından aldığını söyledi… Minik yavrumuz toprağa verildi… Yirmi küsür kişi gözaltında… Küçücük bir çocuğu öldürmek… Böyle bir şeye ne sebep olabilir ki? Hangi sebep kendi yeğenini katletmeyi gerektirir ki? Evladını öldüren anneler, babalar da gördük duyduk gerçi değil mi… Vah ki vah… Bu tarz cinayetlerin altından ne çıktı genellikle? Söyleyeyim; ahlaksızlık… Çarpık ilişkiler, yalan yanlış yaşamlar. Bu hafta okul sıralarını şenlendirecek olan küçücük bir kız çocuğu kalpleri mühürlenmiş, gözleri perdelenmiş bir güruh tarafından katledildi… Hangi heyecan, hangi zevk, hangi ödül küçücük çocuğu hayattan kopartmaya değer? Yaptığınız yanlışlarla, işlediğiniz günahlarla ilgili Allah’tan korkmuyorken bir sabi gördüde birilerine anlatır korkunuz mu vardı? Milletin hakkınızda söyleyecekleri, edeceğiniz kavgalar, ayrılıklarınız, dışlanmalarınız Allahın gazabından daha mı zor olacak sanıyorsunuz? Aman biri görmesin diye saklanan her şeyi bir görenin ve kayda alanın olduğunu neden unutuyorsunuz?
Rabbim o masum yavrumuza Rahmet eylesin…
Bu olay aile kavramının önemini bize bir kez daha göstermiş oldu aslında. Manevi değerlerin yaşamımıza tümüyle dokunması gerektiğini de yine gördük. Allah korkusunun tüm korkuların önünde olduğu bir toplumun böyle olaylarla anılma ihtimali olamaz. Öldürmenin en büyük günahlardan biri olduğu gerçeği öyle karşımızda duruyorken müslüman olduğunu söyleyen biri “cesedi sakladım eve gittim namaz kıldım” diye ifade veriyorsa ona sen bu günahla Rabbinin karşısına nasıl çıkabildin tokatını bütün gücümüzle vurmamız lazım. Namazın, orucun bir adet değil ibadet olduğunu öğrenememiş cahillerle dolu coğrafyamız. Toplum olarak bir inkılaba ihtiyacımız var… Rahmani bir inkılaba ev ev, fert fert değişime ihtiyacımız var. Anneler en büyük vazife sizin… Oğlum prens olsun, kızım prenses olsun mantığında yetiştirmeyin çocuklarınızı. Oğlunuzu da kızınızı da Allah’a iyi kullar olarak yetiştirin. Göreceksiniz iyi kul olan bireyler kendi kendilerine kral da olacalar kraliçe de…
Rabbim bizleri Allahtan korkan kuldan utanan insanlarla karşılaştırsın…
